Run Forest Run

Rennend langs het IJsselmeer tussen Marken en Durgerdam moest ik opeens denken aan het citaat: “Run Forest, run!” Even het geheugen opfrissen: een klein meisje schreeuwt dit in de beroemde film Forest Gump naar haar vriendje, de kleine moeilijk lopende verstandelijke beperkte Forest, die achterna wordt gezeten door een paar rotjochies. Hij begint te sprinten en het gekke is dat hij niet meer ophoudt. Hij schudt de pestkoppen van zich af, zijn benen doen het opeens uitstekend en ondanks zijn beperking mag hij naar de universiteit met een sportbeurs waar hij wedstrijden beslist met zijn loopvermogen. Hele stadions roepen dan: “Run Forest, Run!”

Flow

Het is niet raar dat ik aan hem denk, omdat ik midden in de voorbereidingen zit van de Marathon van Rotterdam en tientallen kilometers train per week. “Je zult wel een hoop podcasts en luisterenboeken luisteren dan?” vroeg iemand me. Maar dat is nu net niet mijn bedoeling. Vorig jaar heb ik mijn eerste marathon (die wereldberoemde van Amstelveen!) gelopen door heel nauwgezet het boek de Marathon voor non-runners te lezen en alle tips op te volgen. Het komt uit 1998 en is wel wat gedateerd. Ze geven een aantal redenen om niet je walkman (!) mee te nemen op de lange duurlopen en willen graag dat je in de bekende flow komt.

Vergeet je walkman

Ze ondersteunen dit met de theorie van de man, die ik alleen al graag noem door de spelling van zijn naam: Mihály Csíkszentmihályi. Csíkszentmihályi’s definitie van flow is: “het is een toestand waarin mensen dermate betrokken zijn bij een activiteit dat ze alles om hen heen vergeten.” Pluspunt is dat het dan ook veel makkelijker gaat en je er steeds meer van wilt. De kunst om dit te bereiken is om je compleet te focussen op wat je aan het doen bent. In mijn hardloopbijbel staat daarom: “vergeet de walkman, stop met dagdromen, en investeer in de activiteit en leer om van het rennen te houden om het rennen zelf.” Volgens Csíkszentmihályi geldt dit dus voor elke bezigheid en is het een belangrijke factor om je geluk in het algemeen te vergroten.

Gedachtes dwalen

Dus langs die mooie dijk aan het IJsselmeer probeer ik mij te concentreren op mijn stappen, mijn ademhaling en de snelheid. Maar dat je gedachtes afdwalen, is onvermijdelijk. Zo denk ik eventjes verontwaardigd aan alle mensen die vluchtelingen de schuld geven van alles en nog wat. Laatst mocht ik een training geven aan vrijwilligers van de Vrijwilligerscentrale Amsterdam die afkomstig waren uit oorlogsgebieden als Syrië en Eritrea. Ik vond hen twee ochtend lang het toppunt van beleefdheid en beschaving. Konden tegenstanders van een gul vluchtelingenbeleid maar een keer zo’n training meemaken.

Blijf er bij

Ik denk: oh wacht, ja ik was aan het hardlopen. Blijf er nou bij! Na weer een kilometertje of drie popte Forest Gump dus opeens in mijn hoofd op. Thuis even die scene met die fameuze quote terugkijken!

Na nog een paar keer Run Forest Run te hebben gedacht, kwam ik weer terug in de flow. Net zo als bij het schrijven van deze column, ik dacht gewoon: schrijf man, schrijf!